திக்குத் தெரியாத தெற்கில்!

"பெங்களூர்-மதுரை-பெங்களூர் - வழி: திருப்பூர், மதுரை, சிவகாசி அல்லது ராஜபாளையம்" இப்படி குழப்பமான ஒரு போர்டு மாட்டிய வண்டியில் துணிந்து ஏறுவீர்களா?! மதுரையில் இருந்து பெங்களூர் வருவதற்கு, "1) KSRTC: மதுரை டு பெங்களூர்", "2) KPN: சிவகாசி டு பெங்களூர்", "3) KPN: ராஜபாளையம் டு பெங்களூர்" என ஒன்றுக்கு மூன்று மார்கங்களில் (நடுவில் 'ப' சேர்த்து தவறாகப் படிக்க வேண்டாம்!) டிக்கெட் எடுப்பீர்களா?! நான் சென்ற வார இறுதியில் இப்படித்தான் திக்குத் தெரியாமல் திரிந்து கொண்டிருந்தேன்! :)

எச்சரிக்கை: இலக்கின்றி பயணிக்கும் இந்த பதிவைப் படிக்க நிறைய நேரமும், அதைவிட அதிக அளவில் பொறுமையும், கொஞ்சமாய் நகைச்சுவை உணர்ச்சியும் அவசியப்படும்! :)

மதுரையில் 29ம் தேதியன்று இன்னும் ஒரு விசேஷம் இருக்கிறது என்ற விஷயமே சில வாரங்கள் முன்புதான் தெரிய வந்தது! தசரா விடுமுறைக்காக முன்பதிவு செய்திருந்த 'பெங்களூர் டு திருப்பூர்' ரயிலில் திருப்பூர் சென்று, இரண்டு வாரத்திற்கான பெட்டி படுக்கைகளை அங்கேயே கடாசி விட்டு, பிறகு ஒரு பஸ் பிடித்து நேராக(?) மதுரை போய் விடலாம் என்ற பளிச் ஐடியா என் மனைவிக்கு உதித்தது! மதுரையில் விசேஷம் முடிந்த கையோடு நான் பெங்களூர் திரும்பி விட்டால், அவர் குழந்தையோடு திருப்பூர் சென்று மீத விடுமுறையை ஜாலியாக கழிக்கலாம் என்பது தான் திட்டம்!

அவர் பக்க விசேஷம் என்பதால் இது போன்ற பிரம்மாதமான ஐடியாக்கள் அவருக்கு தோன்றியதில் எனக்கு வியப்பு ஏதும் ஏற்படவில்லை! ;) மாறாக, "பெங்களூர் டு திருப்பூர், அப்புறம் அன்னிக்கே திருப்பூர் டு மதுரை, மறுநாள் மதுரை டு பெங்களூரா?! ச்சே... பயங்கர கடுப்பா இருக்கு" என்று திருவாய் மலர்ந்தருளினேன்!

அத்தோடு சும்மா இருக்காமல், திடீரென்று அந்த திட்டத்தில் ஒரு ட்விஸ்ட் வேறு வைத்தேன்! :) உண்மையில், வியாழன் காலை வரை சிவகாசி செல்வதான ஒரு ப்ளான் துளியும் இருக்கவில்லை! இது பற்றி பேச, அன்று மாலை சௌந்தரை அழைத்தால் மனிதர் வழக்கம் போல போனை எடுக்கவே இல்லை! அடுத்த நாள் காலை வரை அவர் என்னை தொடர்பு கொள்ளாததால் மதுரையிலிருந்து நேரடியாக பெங்களூர் திரும்பி விடலாம் என்ற முடிவில், KSRTC-க்கு, 700 ரூபாய் தண்டம் அழுத அடுத்த சில நிமிடங்களிலேயே சௌந்தர் என்னை தொடர்பினார்!

ஞாயிறு மதியம் சிவகாசிக்கு கிளம்பி வரலாம்னு இருந்தேன் சௌந்தர்! உங்களை பார்த்து பேசிட்டு, அங்க இருந்தே நைட்டு பெங்களூர் கிளம்பிடலாம்னு நெனச்சேன்! அடுத்த முறை இப்படி ஒரு சான்ஸ் கிடைக்கறது கஷ்டம் தான்!

தாராளமா வாங்களேன்! சனிக்கிழமையே வந்தா லயன் ஆபிஸுக்கும் போயிட்டு வரலாம்!

ப்ச்.. சான்ஸ் இல்ல சௌந்தர், மதுரைக்கே சனிக்கிழமை சாயந்திரம்தான் வருவேன்! ஞாயிறு மதியம் மேலதான் ஃப்ரீ! முடிஞ்சா சரவணா & தினா வையும் மீட் பண்ணனும்...

ஓகே, நோ ப்ராப்ளம்! அவசியம் வாங்க!

அந்த சிறு சம்பாஷணையைத் தொடர்ந்து, சிவகாசி டு பெங்களூர் ஞாயிறு எட்டு மணி KPN பஸ்ஸில் டிக்கெட் புக் செய்து விட்டு; பேஸ்புக் உள்டப்பி (Chat Box!) மூலமாக நான் வரவிருக்கும் விவரத்தை சரவணா மற்றும் தினாவிடம் தெரிவித்தேன்! உண்மையில் அவர்களை வரச் சொல்லவே சங்கடமாகத்தான் இருந்தது! சரவணா இருப்பது திருநெல்வேலியில்; தினா இருப்பதோ நத்தத்தில் - அவரவர் ஊர்களில் இருந்து சிவகாசி வந்து செல்வது மட்டுமே அரை நாளை விழுங்கும் சங்கதி என்பதால், "சிரமப்பட வேண்டாம், முடிந்தால் மட்டுமே வாருங்கள்" என்றேன்! இருந்தாலும் இருவரும் வருவதாக உறுதி அளித்தார்கள்! சில காரணங்களால் நண்பர் சாக்ரடிஸை மட்டும் தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை, நெல்லை சென்றால் சந்திக்க வேண்டும்!

சனிக்கிழமை மதியம் திருப்பூரில் இருந்து மதுரை செல்லும் வழியில் சௌந்தருக்கு போன் செய்து, "ஹலோ, மைக் டெஸ்டிங்.. 1. 2.. 3... ஓவர்!" எனவும் அவர் பதிலுக்கு, "சிவகாசி மீட்டிங் கேன்சல், ராஜபாளையம் மீட்டிங் ஆன்.. ஓவர்!" என்று ட்விஸ்டுக்கே ஒரு ட்விஸ்ட் வைத்தார்! சரவணா மற்றும் தினாவிற்கு ராஜபாளையத்தில் சந்திப்பது வசதியாக இருக்கும் என்பதாலும், ராஜபாளையத்தில் இருந்து சிவகாசி KPN வரை டிராப் செய்வதாக சௌந்தர் உறுதி அளித்ததாலும் மண்டையை பலமாக ஆட்டிக் கொண்டே ஃபோனை கட் செய்தேன்! பஸ் ஓவராக குலுங்கியதில் என் பின் மண்டை, என் மனைவியின் முன் மண்டையை பலமாக இடித்து விட, அவர் கோபத்துடன்:

யாருங்க போன்ல?

சௌந்தர்தான், நாளைக்கு ராஜபாளையத்துல மீட் பண்ணப் போறோம்!

அப்ப சிவகாசில பஸ் எப்படி ஏறுவீங்க?

ராஜபாளையத்துல இருந்து சிவகாசிக்கு பஸ்ல போய் பஸ் ஏறுவேன்!

எனக்காக திருப்பூர்ல இருந்து மதுரை போறது உங்களுக்கு சலிப்பா தெரியும்! ஆனா உங்களோட வெட்டி 'காமிக்ஸ் மீட்டிங்குக்காக' ஏழு கடல், ஏழு மலையைக் கூட அசால்ட்டா தாண்டுவீங்க, அப்படித்தானே?

என்று அவர் மரண அடி கொடுத்தும், அவமானத்தில் தொங்கிய தலையை மறைக்கும் விதமாய் அசடு வழிந்தேன்! கச்சிதமாக பாய்ண்டை கவ்வுவதில் கல்யாணமான பெண்கள் கில்லாடிகள்! :)

மாலையில் சரவணாவுக்கு போன் போட்டு, "ஏங்க ராஜபாளையத்துல இருந்து பெங்களூருக்கு டைரக்ட் பஸ் கிடைக்குமா?" என்று அப்பாவியாக கேட்டேன்! 'சௌந்தரிடம் கேட்டுச் சொல்றேன்' என்று அவர் சொன்ன சற்று நேரத்தில் சௌந்தர் எனக்கு போன் செய்து "கார்த்திக், நீங்களே பெங்களூர் பஸ் இருக்கான்னு செக் பண்ணி, டிக்கெட் புக் பண்ணிக்க முடியுமா?!" என்று பரிதாபமாகக் கேட்டார்! எனக்கு லைட்டாக தலை சுற்ற ஆரம்பித்தது!

பிரௌசிங் சென்டரில் கிரெடிட் மற்றும் டெபிட் கார்ட்களை உபயோகிக்கும் ரிஸ்க்கை நான் ஒருபோதும் எடுத்த(ப)தில்லை என்பதால், என் வாழ்க்கையிலேயே முதன் முறையாக மொபைல் மூலமாகவே KPN-ல் டிக்கெட் புக் செய்தேன்! (தாங்க்ஸ் டு மைக்ரோசாஃப்ட் லூமியா 620, ஹி ஹி ஹி - ஒரு விளம்பரம்!). பிறகு, 'மதுரை டு பெங்களூர்' மற்றும் 'சிவகாசி டு பெங்களூர்' இரண்டு டிக்கட்டுகளையும் 25% செய்கூலி, சேதாரத்தோடு கேன்சல் செய்து விட்டு என் மனைவியிடம், "ராஜபாளையத்துல இருந்து டைரக்ட் பெங்களூர் பஸ் புக் பண்ணிட்டேன்" என்று பம்மிக் கொண்டே சொல்ல, அவர் தலையில் அடித்துக் கொண்டு "கர்மம், கர்மம்.. எக்கேடோ கெட்டுப் போங்க" என்று அன்புடன் வாழ்த்தினார்! :)

இப்படியாக என் 'ப்ளான்ல ஒரு டபுள் ட்விஸ்ட் அட்வென்ச்சர் பயணம்', மதிய விருந்து உண்ட உப்பலான வயிற்றோடு, சரியாக ஒரு மணிக்குத் துவங்கியது! நான் வில்லாபுரத்தில் இருந்து கிளம்புவதால், பெரியார் பஸ் ஸ்டாண்ட்  சென்று திருமங்கலம் பஸ் பிடித்து, அங்கிருந்து ராஜபாளையம் பஸ் மாறி வருமாறு சௌந்தர் ஏற்கனவே சொல்லியிருந்தார்! திருமங்கலத்தில் இறங்கியவுடன் அரை லிட்டர் பவண்டோ பாட்டிலை வாங்கி, தொண்டைக்குள் கால் லிட்டரை சரித்து தாகசாந்தி செய்தேன்! ராஜபாளையம் புறப்பட தயாராக இருந்த '2 மணி' பஸ்சின், பின்வாசல் ஜன்னல் சீட்டில் என்னை சொருகிக் கொண்டு, வண்டி நகர்வதற்குள் மீதமிருந்த கால் லிட்டரையும் சரித்திருந்தேன்!

பஸ் ஏறிட்டேன் சௌந்தர்! இரண்டு மணி நேரமாகுமா?!

...1:30 மணி நேரம் கழித்து...

ஹலோ? எங்கே, பழைய பஸ் ஸ்டாண்ட்ல வெயிட் பண்றீங்களா?! சரி அங்கேயே இறங்கிடறேன்!
...
அடடா, தவறுதலா புது பஸ் ஸ்டாண்ட்டுக்கே வந்துட்டேன் சௌந்தர்! இங்கே வந்துடறீங்களா, ப்ளீஸ்?!

*** காத்திருந்த சமயத்தில் ப்ளாகர் நண்பர் அப்துல் பாஸித் அழைத்தார்!

நான் துபாய் கிளம்பறேன் பாஸ்! உங்களைத்தான் சந்திக்க முடியல!

அடுத்த முறை கண்டிப்பா மீட் பண்ணலாம், முடிஞ்சா துபாய்ல! ஹா ஹா...

இங்கே வாங்கின காமிக்ஸ் எல்லாம் கையோடு கொண்டு போறேன்! டயபாலிக் ரொம்ப நல்லா இருந்தது!

குட், குட்! என்ஜாய் ரீடிங்! :) விஷ் யூ ஹேப்பி ஜர்னி பாஸித்!

நன்றி!! :) பை பை..

டொக்...

வாங்க... லே!

போனை டொக்கிய சில நொடிகளில், "ஹலோ கார்த்தி" என்றவாறு ஒரு மொட்டை பாஸ் என் இடப்பக்கமிருந்து அழைக்க, அவரைத் தொடர்ந்து தினாவும்,  சௌந்தரும் ஹலோ சொல்லிக் கொண்டு வரவும் - முன்னவர் சரவணாவாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்பது உறுதியாக புலப்பட்டது! அவர்களை நான் பழைய பஸ் ஸ்டாண்டிலிருந்து, புதிய பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு அலைய விட்ட கடுப்பை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளாமல், நேசத்துடன் புன்னகைத்தார்கள்! 'என்னை சிவகாசி, ராஜபாளையம்-னு அலைய விட்டீங்கல்ல.. இப்ப எப்படி இருக்கு?!' என்ற மைன்ட் வாய்ஸ் பொதிந்த புன்னகையை பதிலாக அளித்தேன்:)

பசிக்குதுப்பா!!

ஆட்டோவில் ஏறி சௌந்தரின் வீடு அடையும் வரை தினா எதுவும் பேசாமல் கூச்சத்தோடே வந்து கொண்டிருந்தார்! புன்னகையுடன் வரவேற்ற திருமதி.சௌந்தர், சற்று நேரத்திலேயே சாப்பிடலாமா என்று கேட்டதும்தான், தினாவுக்கு இருந்தது பசி மயக்கம் என்ற உண்மை எனக்கு உறைத்தது! சௌந்தரிடம் லஞ்ச் முடித்துவிட்டுத்தான் வருவேன் என்று சொல்லியிருந்தும், மாலை நாலு மணி வரை எனக்காக சாப்பிடாமல் காத்திருந்த இந்த மூன்று நண்பர்களின் அன்பை என்னவென்பது?! மதுரையில் உண்ட விருந்து +  திருமங்கலத்தில் அடித்த அரை லிட்டர் பவண்டோ என என் வயிறு நிரம்பி வழிந்து கொண்டிருந்தாலும், பசித்திருந்த நண்பர்களுக்காக அதிகம் பிகு செய்யாமல் தம் கட்டி சாப்பிட உட்கார்ந்தேன்! மீன் குழம்பு, மீன் வறுவல், ஆம்லேட் என்று அமர்களப் படுத்தி இருந்தார் திருமதி.சௌந்தர்! இந்தக் களேபரத்தில் உணவு அருமையாக இருந்தது என்று அவரிடம் பாராட்டுக்கள் தெரிவிக்க கூட மறந்து விட்டேன் என்பது இந்தப் பதிவை எழுதும் போதுதான் உறைக்கிறது! :(

சோறு உள்ள போனதும் சிரிப்பு!

'வயிற்றுக்கு உணவளித்த பிறகு சிறிது செவிக்கும் ஈயப்படும்' என்ற வள்ளுவர் சொல்லாத வாக்குப்படி பேச அமர்ந்தோம்! :) அப்படி ஒன்றும் வரலாற்று முக்கியத்துவமான விஷயங்களை பேசிடவில்லை! :) 'செப்டம்பர் மாத புத்தகங்களின் எடை குறைவாக இருக்கிறது' என்ற ரீதியில் சௌந்தர் லயன் ப்ளாகில் இட்ட கமெண்டை வைத்து, அவரை ஏற்கனவே ஃபேஸ்புக்கில் கலாய்த்ததன் தொடர்ச்சியாக, சரவணா அவரை வம்புக்கு இழுக்கவும் - டென்ஷன் ஆன சௌந்தர் 'என் பெயர் லார்கோ' இதழை சரேலென்று உருவி அதன் அட்டையை வளைத்துப் பார்க்கச் சொன்னார்! உண்மைதான், கடந்த வருட இதழ்களை ஒப்பிடும் போது தற்போதைய அட்டையின் தரம் மகா மட்டமாகத்தான் இருக்கிறது! :(

எவன்டா டைகர் பத்தி தப்பா பேசுனது?

சௌந்தர் ஒரு டைகர் பிரியர் என்பதால் அவரிடம் இருந்த டைகர் புத்தகங்கள் சிலவற்றை காட்டிக் கொண்டு இருந்தார்! அவற்றில், Moebius கையொப்பமிட்ட லிமிடட் எடிஷன் ஆங்கில புத்தகம் ஒன்றும் அடக்கம்! அந்த ஒரிஜினல் புத்தகத்திலும், பல பிரிண்டிங் மிஸ்டேக்கள் எனது கண்களுக்கு தென்பட்டது என்பது உபரித் தகவல்! :) டைகரை நக்கல் அடித்தால் ஏகத்துக்கும் கடுப்பாகிறார் சௌந்தர் என்பது 'ஊ'பரித் தகவல்! :D

மேலை நாடுகளில் Underground Comics என்ற பதத்திற்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட அர்த்தம் உண்டு! சென்சார் பற்றிய எந்த கவலையும் இன்றி (வன்முறை+உறவின் முறை, ஆபாசம்+பாயாசம், சம்பிரதாயம்+சாம்பார் சாதம் etc. etc.), கதைக்களங்கள் படு பயங்கரமாக இருக்குமாம்! தமிழ்நாட்டின் அண்டர்-கிரௌண்ட் காமிக்ஸ்களோ முற்றிலும் வேறு ரகம்! லயன் & முத்துவில் ஹிட் அடித்த கதைகள் - லைசென்ஸ் இன்றி சைலண்டாக, வண்ணக் கலரில், லிமிடட் எடிஷன்களாக பிரிண்ட் செய்யப்பட்டு, அன்லிமிடட் அநியாய விலைக்கு விற்கப்படும் (கள்ளக்) காமிக்ஸ்கள் அவை என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்!

அப்படி வெளியான ப்ளூபெர்ரியின் 'தங்கக் கல்லறை' அண்டர்-கிரௌண்ட் காமிக்ஸ் ஒன்றை, சௌந்தர் காட்டினார்! பார்த்தவுடன் சிரிப்புதான் வந்தது! 100 பக்க கதையை, 500 பக்கங்களுக்கு நிகரான பருமனில் பிரிண்ட் செய்து இருந்தார்கள்! அந்த புத்தகத்தில் பேப்பரே கிடையாது - முழுக்க முழுக்க கெட்டியான அட்டைகள் தான்! ஏதோ குழந்தைகளுக்கான Picture Board Books போல, பார்க்கவே படு காமெடியாக இருந்தது! விலை எட்டாயிரமாம்! இதற்கு $50 கொடுத்து Moebius கையொப்பமிட்ட ஒரிஜினல் ஆங்கிலப் பிரதி-யையே வாங்கி விடலாம்! இவற்றை வெளியிடுவது யார், விற்பனை செய்வது யார், சந்தா கட்டி வாங்குவது யார் யார் போன்ற அடி மட்ட அரசியல் விவகாரங்களில் எனக்கு துளியும் ஆர்வம் இல்லை என்பதால், நமக்கேன் வம்பு என்று அந்த கள்ள காமிக்ஸ்க்கு ஒரு பெரிய கும்பிடு போட்டு வைத்தேன்! :) கூட்டத்தோடு கும்பிடு போட விருப்பமுள்ளவர்கள், சௌந்தரின் 100-வது பதிவில் - பாதி கிணற்றைத் தாண்டினால் அந்த 'தங்கத் தலையணை'-யை தரிசிக்கலாம்! ;)

கடிச்சே புடுவேன்!

டீ குடிக்க வெளியே செல்லலாம் என்ற முடிவில் கீழே இறங்கினோம்! உலகப் புகழ் பெற்ற ராஜபாளையம் நாய்களில் ஒன்றையாவது சந்தித்து(!) விட வேண்டும் என்ற ஆசையில் என் கண்கள் அலைபாய்ந்தன! ஆனால், வழியில் ஒரு தெருநாய் கூட தென்படவில்லை! எனவே இணையத்தில் சுட்ட ஒரு நாய்ப்படம் உங்கள் பார்வைக்கு இதோ! :P

டீக்கடை படு பிஸியாக இருந்தது! அது என்னவோ, திருப்பூர் சந்திப்பின் போதும் டீக்கடையில்தான் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டோம்; இங்கும் அப்படியே! டீக்கடை என்றாலும் நாங்கள் குடித்ததென்னவோ காப்பி தான்! சௌந்தர் மட்டும் அவர் சட்டை கலருக்கு மேட்சாக பால் குடித்தார்! டீக்கடை என்பதால் அவரை யாரும் சந்தேகிக்கவில்லை, பனை மரத்தடியை தவிர்ப்பது நலம்! ;)

காப்பி வித் கார்த்தி! & பால் வித் சௌந்தர்!

பிறகு சௌந்தரின் வீடு திரும்பி நேரே மொட்டை மாடிக்கு சென்று பேச்சைத் தொடர்ந்தோம்! திருமதி.சௌந்தர் தட்டு நிறைய தின்பண்டங்களை வைத்து விட்டு நகர்ந்தார்! எல்லா ஊர்களிலும் மாலை மங்கும் நேரம் மட்டும் ரம்யமாகவே இருக்கிறது! எங்கிருந்தோ வந்த தென்றல் எங்களை இதமாக வருடிச் செல்ல, எங்கள் உரையாடலும் அதைப் போலவே காமிக்ஸ், தமிழ் சினிமா, ஷெர்லாக் ஹோல்ம்ஸ், வேலை, சம்பளம் மற்றும் பல்வேறு அனுபவங்கள் என இலக்கின்றி பயணித்துக் கொண்டிருந்தது! ஏற்கனவே பதிவு படு நீளமாக பயணித்து விட்டதால், இத்துடன் முடித்துக் கொள்வதே உத்தமம் என்று நினைக்கிறேன்! :)

நாங்க அப்பவே அப்படி!

சௌந்தர் சில காமிக்ஸ்களை பரிசாக அளித்தார் (கள்ள அல்ல, நல்ல!). தினா, சுஜாதாவின் நில்லுங்கள் ராஜாவேவை கையில் திணித்தார்! சரவணா பழைய முத்து காமிக்ஸ் இதழான 'மரணத்தின் முகம்'-ஐ அன்பாக கொடுத்தார்! அதன் வாசகர் கடிதம் பகுதியில், என் கடிதமும் இடம் பெற்றிருக்கிறது என்பதுதான் ஸ்பெஷல்! அந்த காலத்திலேயே, 'கதை சூப்பர், ஆனா சுமார்' என்று ஆசிரியர் விஜயன் அவர்களை கலாய்திருக்கிறேன்! :P அவருக்கு புரிய வேண்டுமே என்பதற்காக மேஜர் சுந்தர்ராஜன் ஸ்டைலில், 'Science Fiction என்றால் விண்வெளி பற்றிய கதைகள்' என்றும், 'Jurassic Park என்பது கொடூரமான King Kong குரங்குகள் வசிக்கும் காடு' என்றும், 'இது போன்ற மொக்கைக் கதைகளை வெளியிட்டு - முத்துவுக்கு மூடு விழா நடத்தலாமே' என்றும் மொக்கை போட்டிருந்த அந்தக் கடிதத்தை வலப்பக்கம் கண்டு மகிழலாம்! :)

இந்த அல்வா போதாதென்று, திருநெல்வேலி இருட்டுக் கடையில் (சாந்தி ஸ்வீட்ஸ்), இரண்டு மணி நேரம் கியூவில் நின்று வாங்கிய, இரண்டு அரைக் கிலோ கோதுமை அல்வா பாகெட்டுகளை என்னிடம் கொடுத்தார் சரவணா! சுருக்கமாக சொல்வதானால், டபுள் அல்வா கொடுத்தார்! ;) பெங்களூர் திரும்பியதும் அரைக்கிலோவை திருப்பூருக்கு அனுப்பி விடலாம் என்ற முடிவில் DTDC சென்றேன். புக்கிங் கவுன்டரில் இருந்த பெண், "உள்ள என்ன இருக்கு" என்று கேட்க, "அரைக் கிலோ அல்வா" என்றேன்! ஏதோ அணுகுண்டையே அனுப்பப் போகிறேன் என்பது போல பதறிய அவர், 'உள்ளே இருப்பது அல்வா தான்' என்று Declaration கடிதம் எல்லாம் வாங்கிய பின்னர்தான் பார்சலையே கையில் வாங்கினார்! இது அல்வாவுக்கே அல்வா, அல்லவா?! சும்மா சொல்லக் கூடாது, சூப்பரான சுவை! நன்றி சரவணா! :) ஒரே நாளில் ஓவராக உள்ளே தள்ளியதில், மறுநாளே அல்வா வழுவழுவென்று வெளியேறியது! பீறிட்டுக் கிளம்பும் மதுரை மைசூர் பாக் போலன்றி, படு ஜென்டிலாக வேலை செய்கிறது நெல்லை அல்வா! சூப்பர்! சூப்பர்! :D

பல்ப் தலை மாயாவி!

பிறகு சௌந்தர் வீட்டில் இருந்து விடை பெற்று, KPN பஸ் டெப்போவில் சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்! நான்கு பேரும் சேர்ந்து ஒரு போட்டோ கூட எடுத்துக் கொள்ளவில்லையே என்பது நினைவுக்கு வர, அருகில் நின்றவர் உதவியுடன் இருட்டில் எடுத்துக் கொண்ட போட்டோவை கீழே பார்க்கலாம்! இரவு நேரமாகி விட்டதால் சரவணாவையும், தினாவையும் அவரவர் ஊர்களுக்கு வழியனுப்பி வைத்து விட்டு, என்னை பஸ்ஸில் ஏற்றும் வரை கூடவே இருந்து பேசிக் கொண்டிருந்தார் சௌந்தர்!

மூணு பேரும் குதிகால்ல நின்னாலும் சரவணாவை தொட முடியலியே!!!

ராஜபாளையம் போன்ற IT-க்கு சற்றும் தொடர்பில்லா ஊர்களில் உள்ள சிறு சிறு IT கம்பெனிக்கள் செயல்படும் விதத்தைப் பற்றி அவர் சொல்லக் கேட்டு என் நெஞ்சு கொதித்தது! ஆனாலும், அவருக்கு அதிக பட்சம் மதுரையைத் தாண்டி வேறெங்கும் செல்லவதில் விருப்பமில்லையாம்! புஷ்டியான சம்பாத்தியத்தை விட, சொந்த மண் தரும் சௌபாக்கியத்தை விரும்பும் மனிதர்களும் இருக்கத்தானே செய்கிறார்கள்! நண்பர்களை சந்தித்த மகிழ்ச்சியை மனம் நிறைய தேக்கிக் கொண்டு, எனக்கு கை நிறைய சம்பளத்தையும், அதை மீறிய கடனையும் தந்த ஊரை நோக்கி கையசைத்துக் கிளம்பினேன்!

ஈரோடு புத்தக விழாவில் சந்தித்த ஈரோடு நண்பர்கள், திருப்பூரில் சந்தித்த திருப்பூர் நண்பர்கள், ராஜபாளையத்தில் சந்தித்த தென்தமிழக நண்பர்கள் என்று தமிழ்நாட்டை ஏறத்தாழ அரைவட்டம் அடித்தாயிற்று! அடுத்ததாக சேலம், பாண்டிச்சேரி மற்றும் சென்னையில் வசிக்கும் பெருந்தலைகளையும் சந்தித்து விட்டால், தமிழ் காமிக்ஸ் உலகத்தையே வலம் வந்த புண்ணியம் எனக்கு கிடைத்து விடும்!!! :)

பி.கு: நண்பர் தமிழ்வாசி பிரகாஷ் மீண்டும் ஒருமுறை என்னை மன்னிப்பாராக! :(

Image Credits: The Hindu

Rajapalayam Dog & Nellai Halwa