என்னாச்சி?! தினமலர் நடுவுல கொஞ்சம் பக்கத்த காணோமோ?!

வெற்றிப் படங்களை (கமர்ஷியல் கோணத்தில் மட்டுமல்ல!), வித்தியாசமான முயற்சிகளை - தியேட்டரில் மட்டுமே பார்ப்பது என்ற ஒரு வறட்டுப் பிடிவாதத்தாலும், பெங்களூர் பக்கமே இந்தப் படம் வரக்காணோம் என்பதாலும் நேற்று திருப்பூர் வந்ததும் முதல் வேலையாக படம் எங்கே ஓடுகிறது என தினமலர் பேப்பரை சல்லடை போட்டுத் தேடினேன். படம் வெளியாகி நான்கு வெள்ளிகிழமைகள் கடந்துவிட்டதால் தூக்கி இருப்பர்களோ என்ற சந்தேகம் வேறு!

பேப்பரை குப்புறப்போட்டு மேய்ந்தும், எந்த சினிமா எங்கே ஓடுகிறது என்ற விவரம் மட்டும் சிக்கவில்லை. 'என்னாச்சி?! தினமலர் நடுவுல கொஞ்சம் பக்கத்த காணோமோ?!' என்ற சந்தேகத்தில் பக்க எண்களை சரிபார்த்தேன். அப்புறம்தான் தெரியவந்தது, தினமலரில் சினிமா விளம்பரங்களே வருவதில்லை என்று! 'நான் அப்படியே ஷாக்காயிட்டேன்!!!' :) அப்புறம் பக்கத்து வீட்டு தினத்தந்தி புண்ணியத்தில் கெஜலட்சுமி தியேட்டரில் ஓடுகிறது என்பது கெரசின் வாசனையுடன் தெரிய வந்தது!

பரவாயில்லை, பழைய தியேட்டர் என்றாலும் சமீபத்தில்தான் புதுப்பித்திருக்கிறார்கள் போல! ஒவ்வொரு ஃபேன் பக்கத்திலும் Airwick எல்லாம் மாட்டிவைத்து, புஸ் புஸ் என்று சென்ட் அடித்து கமகமவென்று வைத்திருக்கிறார்கள்! 'என்னாச்சி?! இவன் ஏன் படத்தப் பத்தி பேசாம வேற எதை எதையோ பேசறான்?!' என நீங்கள் பின் மண்டையைத் தடவி குழம்பும் முன்னர் மேட்டருக்கு வருகிறேன்! :) படத்தின் மொத்தக் கதையே இப்படி பின்மண்டையைத் திரும்பத் திரும்ப தடவுவதுதான்! :)

பிரேம் (விஜய் சேதுபதி), பாஜி என்ற பாலாஜி (ராஜ்குமார்), சரஸ் (விக்னேஷ்வரன்), பக்ஸ் என்ற பகவதி (பகவதி பெருமாள்) - இப்படி உங்கள் வாழ்விலும் நீங்கள் கடந்து வந்திருக்கக் கூடிய பழக்கமான முகங்களுடன் நான்கு நண்பர்கள். பிரேமுக்கு மார்ச் 28ம் தேதி திருமணம், 27ம் தேதி ரிசப்ஷன். ஆனால் 26ம் தேதி அவன் வாழ்க்கையில் டென்னிஸ் பால் வடிவில் கிரிக்கெட் விளையாடிவிடுகிறது! :)

பக்ஸின் பந்து வீச்சில், பாஜியின் மட்டையடியில், உயரப்பறக்கும் பந்தை பிடிக்க முயற்சிக்கும் பிரேம், செங்கல் தடுக்கி கீழே விழ, பின்மண்டையில் பலமாக அடிபட்டு விடுகிறது! அடிபட்டதில், 'தற்காலிக மறதி' வியாதிக்கு ஆளாகும் பிரேம், 'என்னாச்சி?!' எனத் தொடங்கி, தனக்கு எப்படி அடிபட்டது என்பதையே திரும்பத் திரும்ப நண்பர்களிடம் விவரிக்க ஆரம்பிக்கிறார்.

பிரேமுக்கு கடந்த ஒரு வருடத்தில் நடந்த எல்லாமும் மறந்து விடுகிறது, காதலித்து திருமணம் செய்யப்போகும் தனா என்ற தனலட்சுமி (காயத்ரி) உட்பட! பிரேமிடம் என்ன பேசினாலும் அடுத்த சில நொடிகளிலேயே அதை மறந்து விட்டு, மறுபடியும் பேசியதையே அவர் பேச, மற்ற மூன்று நண்பர்களும் தலையைப் பிய்த்துக்கொண்டு, டாக்டரிடம் ஓடுகிறார்கள்.

சில மணி நேரங்களிலோ அல்லது சில நாட்களிலோ அவருக்கு நினைவு திரும்பலாம் என டாக்டர் சொல்ல, பிரேமின் திருமணம் தடைபடக்கூடாது என நினைக்கும் நண்பர்கள், இந்த உண்மையை பிரேமின் குடும்பத்திடம் மறைத்துவிடுகிறார்கள். அதைத் தொடர்ந்து நடக்கும் குழப்பங்களை நண்பர்கள் எப்படி சமாளிக்கிறார்கள், பிரேமுக்கு திருமணம் நடந்ததா இல்லையா என்பதே மீதி கதை!

ஒரு வரி (உண்மைக்!) கதையை வைத்துக்கொண்டு, புதிய முகங்களுடன், புகுந்து விளையாடி இருக்கிறார்கள்! ரகுவரன் 'I Know' என்ற ஒரே வசனத்தை, விதவிதமான பாணியில் பேசியது ஞாபகம் இருக்கிறதா?! ஆனால் விஜய் சேதுபதி 'என்னாச்சி' எனத் தொடங்கி, அதே வசனத்தை, அதே பாணியில் படம் முழுக்க பேசிக்கொண்டே இருந்தாலும் கொஞ்சமும் போரடிக்கவில்லை - அதுவே அவர் நடிப்பின் வெற்றி!

பக்ஸாக நடித்துள்ள பகவதி, முட்டைக் கண்களை உருட்டி, மேதாவித்தனமாக பேசும் ஒவ்வொரு காட்சியும் பட்டை கிளப்புகிறது. பாஜியாக நடித்துள்ள ராம்குமார் - பிரேமைக் கண்டு பயப்படுவதும், மொக்கை அட்வைஸ்கள் அள்ளிக் கொடுப்பதும் என ஜமாய்த்திருக்கிறார். அதே போல சரஸ் வேடத்தில் விக்னேஷ்வரன் கொஞ்சம் சீரியஸான ஆனால் யதார்த்தமான ஒரு நல்ல நண்பனை கண் முன் நிறுத்துகிறார்! தனாவாக நடித்துள்ள காயத்ரி, சொல்ல மறந்த கதை - ரதியை நினைவு படுத்தும் முகச் சாயலுடன் அழகாக இருக்கிறார்! கல்யாண மேடையில் கண் கலங்கி நிற்கும் இடத்தில் நன்றாக நடித்துள்ளார்.

பாடல்களே இல்லாமல், கிட்டத்தட்ட ஒரு நேரடி நிகழ்ச்சியைப் பார்ப்பது போல படமாக்கி இருக்கிறார் இயக்குனர் பாலாஜி தரணிதரன்! வழக்கமான சினிமா இலக்கணத்தை மீறி படம் எடுத்ததிற்கே அவரை பக்கம் பக்கமாக பாராட்டலாம்!  ஆனால், இது போன்ற வித்தியாச முயற்சிகளையும், Subtle ஆன நகைச்சுவையையும் ரசிக்கும் பக்குவம் பலருக்கு இன்னமும் வரவில்லை என்பதற்கு, சிரிக்காமல் உம்மென்று முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்த பல பக்கத்து சீட்டுக்காரர்களே சாட்சி!

படத்தின் பின்னணி இசையும், Promo பாடலும் சொல்லிக்கொள்ளும்படி இல்லை! வசனங்களை புரிந்து கொள்வதற்கு தடையாக, நாடக பாணி பின்னணி இசை ரொம்பவே சோதிக்கிறது! ஒளிப்பதிவு குறும்படத்தை பார்க்கும் ஃபீலிங்கைத் தருகிறது! ஒரு மணிநேரத்தில் இடைவேளை வந்துவிட்டதே என மகிழ்ச்சியாக இருந்தால், இடைவேளைக்குப் பிறகு படம் இரண்டு மணிநேரம் மாங்கு மாங்கென்று ஓடுகிறது!

என்னதான் விஜய் அழகாக அதே டயலாகை பேசினாலும் எப்போது படம் முடியும் என்ற சலிப்பு இரண்டே மணி நேரத்தில் வந்து விட்டது. பாடல்கள், சண்டைக் காட்சிகள், தனி காமெடி ட்ராக்குகள் இல்லாத இந்தப் படம், நறுக்கென்று ஒன்றரை மணி நேரத்தில் முடிந்திருந்தால் சிறப்பாக இருந்திருக்கும். இந்த குறைகளை களைந்து, இன்னமும் வசனங்களில் கொஞ்சம் காமெடி சேர்த்திருந்தால் இதை விட பெரிய ஹிட் அடித்திருக்க வேண்டிய படம், ஹ்ம்ம்...

எது எப்படியோ, தமிழில் இது போன்ற படங்கள் வருவது எப்போதாவது நடக்கும் ஒரு அதிசயம். அதனால் மேற்சொன்ன குறைகளை கண்டு கொள்ளாமல் ஒரு தடவை பார்க்க முயற்சியுங்களேன்?! இது போன்ற படங்களுக்கு நாம் அளிக்கும் ஆதரவே, கமர்சியல் மொக்கைகளிடம் இருந்து நம்மை எதிர்காலத்திலாவது காப்பாற்றும்!!! :)