சிக்கலில் சிக்கிய பதிவர்!

எச்சரிக்கை: இது ஒரு (விரசமில்லாத) அடல்ட்ஸ் ஒன்லி பதிவு! நியூ இயரை, ஹாஸ்பிடல் படுக்கையில், படுத்துக்கொண்டே கொண்டாடும் பாக்கியம் அனைவருக்கும் வாய்த்து விடுவதில்லை; எனக்கு வாய்த்தது! :) எந்தப் பிரச்சினையில் வேண்டுமானாலும் சிக்கலாம், ஆனால் மலச்சிக்கலில் மட்டும் சிக்கி விடாதீர்கள்; நான் சிக்கினேன்!! :) :) ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாக அவ்வப்போது வால் காட்டி வந்த இந்தப் பிரச்சினை கடந்த வருடத்தின் கடைசி நாள் ஒரேடியாக வாலாட்டி விட்டது!!! இதை எல்லாம் ஒரு பதிவாக எழுதுவதா என்று சங்கடமாக இருந்தாலும், நகைச்சுவை கலந்ததொரு விழிப்புணர்ச்சி பதிவு என்ற நோக்கில் மட்டும் இதை நோக்கவும்! :) கொஞ்சம் Taboo ரகப் பதிவு என்பதால்தான் இந்த 'A' சர்டிபிகேட்! :)

30ம் தேதி இரவு, இடுப்புக்கு கீழே, ஆசன வாய்க்கு சற்று மேலே, சின்னதாய் ஒரு கொப்புளம் தோன்ற, சரி... சூடு, சூ*து வரை ஏறி (இறங்கி?) விட்டது போல என பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவில்லை! ஆனால் காலையில் எழுந்த போது லேசாகத் தோன்றிய வலி, மாலையில் அதிகரிக்கத் தொடங்கியது! அன்று ஞாயிறு என்பதால் இனியும் தாமதிக்க வேண்டாம் என உடனே வண்டியைக் கிளப்பினேன். டிக்கெட்டை வாங்கிக் கொண்டு உள்ளே ஓடினால், நல்லவேளை CZ12 படம் இன்னமும் துவங்கியிருக்கவில்லை. :) :) :) ஜாக்கிசான் புண்ணியத்தில் ஓரளவு வலி தெரியாமல் சில மணி நேரங்கள் ஓடின!

31ம் தேதி காலையில், கொப்புள வலி தாளாமல், முந்தைய நாள் டாக்டரிடம் செல்லாமல் படத்திற்கு சென்ற என் சூ**க் கொழுப்பை நொந்து கொண்டு, காதல் பரத்தைப் போல ஒரு சைடாக அமர்ந்து, ஹாஸ்பிடல் இருக்கும் திசையில் பைக்கை விரட்டினேன்! நீண்ட காத்திருப்புக்குப் பின்னர், என் டோக்கன் நம்பரை அழைத்தார்கள். ஒரு மணி நேரம் ஒருக்களித்து உட்கார்ந்த கடுப்பில் உள்ளே நுழைந்தேன்.

'உட்காரும் இடத்தில் கட்டி' என்ற மேட்டரை டாக்டரிடம் பக்குவமாக எடுத்துச் சொன்னதும், திரும்பிப் படுக்கச் சொல்லி 'கழட்டு உன் ஜட்டி' என்றார்! :) பார்த்ததும் 'இது Perianal Abscess' என்றார்! 'மலச்சிக்கல் காரணமா?' என கேட்டதிற்கு;  'இருக்கலாம், இன்பெக்ஷன் ஆகி இருக்கிறது, மைனர் சர்ஜரி செய்துதான் அகற்ற வேண்டும்' என்றார்! முகப்பரு அளவில் இருக்கும் கொப்புளத்தை நசுக்க சர்ஜரியா என்று பதறினேன்! அவர், 'நானே கூட இதை கட் செய்து விடலாம், ஆனால் இந்த இன்பெக்ஷன் ஆசன வாய்க்கு - ஒரு கால்வாய் அமைத்துப் பரவினால் பிறகு காம்ப்ளிகேஷன் ஆகி விடும்! ஒரு சர்ஜன் மூலம் இதை அகற்றுவதுதான் சிறந்தது - உடனே அட்மிட் ஆகுங்கள்' என்றார்.

பிறந்த சமயத்தைத் தவிர்த்து, 34 வருடங்கள் நான் வாழ்ந்த(!) வாழ்க்கையில் இதுவரை ஹாஸ்பிடலில் ஒரு சமயம் கூட அட்மிட் ஆனதில்லை! அந்த பெருமையை எப்படி விட்டுத் தருவது என்ற வீராப்பிலும், கொசு சைஸ் கொப்புளத்திற்கு சர்ஜரியா என்ற சந்தேகத்திலும், அப்படியே எழுத்து போய் விடலாமா என்ற யோசனை ஓடிக்கொண்டிருந்த போது, என்னென்ன காம்ப்ளிகேஷன் ஆகலாம் என்பதை டாக்டர் விலாவரியாக விளக்கவும், முடிவை மாற்றிக் கொண்டு வீட்டில் சொல்லி விட்டு அட்மிட் ஆனேன்.

மனைவியும், மகனும் தற்சமயம் திருப்பூரில் இருப்பதால் அண்ணன் உடனிருந்தார். அந்த வசதியான ஹாஸ்பிடல் ரூமில் வந்து படுத்ததும் - ப்ளட் டெஸ்டுக்கு சாம்பிள் எடுத்துக்கொண்டு போனார்கள், ட்ரிப் ஏற்றுவதற்கு கையில் IV குத்தி வைத்தார்கள். அப்புறம் எதை எதையோ அதன் வாயிலாக ஏற்ற ஆரம்பிக்கவும் ஒரு நோயாளி கெட்டப் தானாக வந்து விட்டது! :) நல்லவேளையாக ரிப்போர்ட் ஓகே என வந்தது (தைராய்ட், ப்ளட் சுகர், யூரியா இத்யாதி இத்யாதி!).

ஐந்து மணிக்கு ஆபரேஷன் தியேட்டருக்கு அழைத்துச் சென்றபோது, 'கலக்குறே கார்த்தி, நேத்து சினிமா தியேட்டர், இன்னிக்கு ஆபரேஷன் தியேட்டர்!' என்று மனதில் பன்ச் அடித்தவாறே, அது வரை சினிமாவில் மட்டுமே பார்த்திருந்த ஆபரேஷன் தியேட்டரை முதன் முறையாக நேரில் பார்த்தேன்! சர்ஜனின் அசிஸ்டெண்டுகள் வேக வேகமாக என் முன்புறத் துணியை விலக்க எத்தனிக்க, கொப்புளத்தை நசுக்காமல், வேறு எதையாவது நசுக்கி விடுவார்களோ என்ற பயத்தில் - 'பின்னாடி, பின்னாடி' என்று பதறியவாறு திரும்பிப் படுத்தேன்!

பார்த்து விட்டு, ரொம்ப சின்னதுதான் என்று அவர்கள் கருத்து சொல்லவும் 'ஹப்பாடா' என்று இருந்தது! ஐந்து நிமிடங்கள் கழித்து வந்த சர்ஜன், லோக்கல் அனெஷ்தீஷியா கொடுத்து கொப்புளத்தின் அளவை விட சற்று பெரிதாக அறுத்து, சீழை வெளியேற்றப் போவதாகச் சொல்லிக் கொண்டே 'கொப்புளம் மீண்டும் வரலாம்' என்று ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டார்! பகீரென திகிலடிக்க, 'மீண்டுமா?' என கவலையுடன் கேட்டேன்! 'வரலாம், வராமலும் போகலாம்' என்றார்! 'இதை இப்பவே அவசியமா சொல்லணுமா?!' என மனதில் திட்டியவாறு முறைத்தேன்!

'சின்ன இன்ஜெக்ஷன்தான் பொறுத்துக்கங்க' என்றவாறே சதக் என்று என் குதத்திற்கு அருகே குத்தினார். 'அம்' என்று ஆரம்பித்து 'ம்மா...ஆஆஆஆஆஆஆ' என்று அலறினேன். 'சின்னதா இன்னொன்னு' என்று இன்னொரு குதத்தையும் பதம் பார்த்தார் சர்ஜன்! கொப்புளத்தை கத்தியால் சின்னதாய் கீறி, ஏதோ ஒரு திரவத்தை ஊற்றி சுத்தப்படுத்தி விட்டு இரண்டே நிமிடங்களில் சர்ஜரி முடிந்தது என்று நிமிந்தார்! லோக்கல் அனெஷ்தீஷியா என்றுதான் பெயர்; ஆனால் வலியும், அரை மயக்கமும் என்னைச் சூழ்ந்தன!

மயக்கம் தெளிந்தபோது அட்மிட் ஆன ஹாஸ்பிடல் ரூமில் படுக்க வைக்கப்பட்டிருந்தேன், வலி பறந்திருந்தது! ரௌண்ட்ஸூக்கு வந்திருந்த டாக்டர், ஓரிரு நாட்களில் டிஸ்சார்ஜ் ஆகலாம் எனக் கூறினார். 'கொப்புளம் மீண்டும் வருமா?' என்று கேட்டதிற்கு 'வராது, நீங்கள் தாமதமாக வந்திருந்தால்தான் காம்ப்ளிகேஷன் ஆகி மீண்டும் வர வாய்ப்புகள் அதிகரித்திருக்கும் என்றார். அறுபட்ட இடம் ஆறும் வரை அடிக்கடி SITZ Bath எடுங்கள் என்று சொல்லி (அதாவது வெதுநீரில் பின்புறத்தை சில நிமிடங்கள்  ஊறப் போடுவது!); பெயின் கில்லர், ஆன்டிபயாடிக் & மலமிளக்கி இவற்றை கேஸ் ஷீட்டில் எழுதி வைத்துவிட்டு 'அட்வான்ஸ் நியூ இயர் விஷஸ்' சொல்லி நகர்ந்தார்!

புத்தாண்டு எவ்வித ஆர்ப்பாட்டமும் இல்லாமல் ஆஸ்பத்திரி படுக்கையில் ஆன்டிபயாடிக் ட்ரிப்ஸுடன் கழிந்தது! காலையில் என்னாச்சி? என்று நலம் விசாரித்த நண்பர்களிடம், 'ப்ளேடுக்கு சர்ஜரி ஆச்சு' என்று மொக்கை பன்ச் அடித்தேன் :) அந்த ரணகளத்திலும் மொபைல் மூலம் பல்வேறு பேஸ்புக் குழுமங்களில் லைட்டாக கும்மி அடித்தது ஒரு தனி அனுபவம் - தொட்டில் பழக்கம், ஹாஸ்பிடல் கட்டில் வரைக்கும்! :)

மறுநாள் இரவு வீடு திரும்பியதும், சில FB குழுமங்களிலும், வலைப்பூக்களிலும் கீழ்க்கண்ட ரீதியில் ஒரு மொக்கை ஸ்டேட்டஸ் போட்டேன்:

என்னாச்சி?!
ஓ, நியூ இயரா?!
வாழ்த்த மறந்துட்டேனா?!
நண்பர்களுக்கு தாமதமான ஆங்கிலப் புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்! :) :) :)

பி.கு. 1: Perianal Abscess விக்கி இணைப்பு மற்றும் இதர மருத்துவ இணையத் தளங்களை ஆராய்ந்ததில், டாக்டர் சர்ஜரி செய்ய வேண்டும் என எடுத்த முடிவு மிகச் சரியான ஒன்று என்பதை அறிந்து ஆறுதல் அடைந்தேன்!!! :) இணையம் துணையிருக்கும் வரை நாமும் அரை(குறை) டாக்டர்தானே?! ;)

பி.கு. 2: நான் விரைவில் நலம் பெற வாழ்த்துகிறேன்! ;)